ZAMAN KİME AKIYOR
yorgunluğunu içinde saklayan ömrün
alnında kırış kırış oldu yaşam
güneşi ıslattı
ter kokulu avuçlarında
tırnaklar çapa oldu toprağa
bahar kokusu yetiştiriyordu oğula
zemherinin
hayallerini dondurduğu bir günde
kurtlar uludağda palandökende
avları
miss globe peynirleri iken
o
palan sırtında
kurtlar sofrasında
zaman geldi hormon oldu
bir kaktüsün cebini şişirmek için
uykuları mevsimlik nergis tadında
yamalı pabuçları
düşlerine yastık yapınca
ne temmuza sıcak dedi
ne şubata çok soğuk
temmuzun külünü savururken
bir şubat sobasında
avucunda eritiyordu buza kesmiş ömrünü
günlerin ona kestiği çekler
hep karşılıksız çıktı
oysa ne umutlarla koşardı
zamanın veznesine
ve zaman tükendi
yaşamadan
hep yarına ertelediği düşlerini
Facebook Yorum
Yorum Yazın