Dört Duvarda Dört Mevsim

DÖRT DUVARDA DÖRT MEVSİM

mevsimlerden kaçına sığabilir insan 
günü dolduramazken 

akşam olur 
yorgunluğu ile döner 
herkes kendi evine 
dört duvar karşılar 
azar yemiş gülüşleri 

uçup giden bakışlar
emanet durur gözlerde 
yüzüne vurmayan bahardan kime ne 

dört duvarda dört ayrı mevsim
duvarın biri soğuktur 
boydan boya kapalı
üşütüyor kör beton 
yoksa kış mı 

bir diğer duvar kapılı 
kapıda bir sürgü 
gözü kapalı 
duvar değil de sanki 
yaz sandığın düş kapanı

birinde resimler yüklüdür 
anılar dökülür duvardan 
süpürmeye çalışsan da 
kalır içinde kırıntıları 
andırır sonbaharı 

penceresi olan duvar 
kuşlar en çok ona konar 
artık o temsil ediyor 
umudun pınarı 
ilkbaharı

dört duvarda dört ayrı mevsim 
duvarlardan kaçını yıkabilir insan
içini dolduramazken
dört duvarda dört mevsim
dört duvarda...