Büyürken

biz çekine çekine büyürken 
yer toprak 
dam toprak                     
taş duvarlı evlerimizde
çekile çekile küçülmüştü önlüklerimiz

bugün gözde 
taşlanmış 
ağartılmış kıyafetler 

bizim 
zamanın ağarttığı
siyahı uçmuş önlüklerimiz vardı

varsıllar dizlerini yırtıyorlar şimdilerde 
gösterişli olsun diye

oysa yoksulluk bizim dirseklerimizi eritmişti
insanlık oradan sızdı içimize

unutma diyorlar geldiğin yeri
karartma diyorum vardığın yeri